Szanowny Panie Psotniku, czyli ja zwracać się do różnych osób. Nasze dzisiejsze zajęcia zaczęliśmy od odgrywania scenek, w których dzieci wcielały się w różne osoby i w zależności od zadania musiały zwracać się jako osoba starsza do młodszej, osoba młodsza do starszej , osoby starsze do siebie i dzieci w rozmowie z dziećmi.

Było dużo śmiechu czasami trochę wstydu i zakłopotania, ale przede wszystkim była to pouczająca zabawa. Aby uzmysłowić dzieciom różne formy komunikacji zaproponowałam również jedną scenkę, gdzie jedna z osób była niesłysząca więc dzieci stanęły przed dość niecodzienna sytuacją. To uświadomiło im, że można się porozumiewać również za pomocą gestów, czyli kalambury. Jako przerywnik i w odpowiedzi na potrzebę ruchu, jaką zaobserwowałam u dzieci, poskakaliśmy w gumę - dla mnie to powrót do dzieciństwa, a dla moich uczniów czasem męcząca i zaskakująca zabawa. Następnie zamieniliśmy się w mimów i wtedy to dwie osoby miały przekazać sobie informacje. Choć nie było to łatwe udało się. Kolejnym wyzwaniem było kodowanie i odczytywanie pisma obrazkowego. Zakończyliśmy zabawą w głuchy telefon, aby uświadomić dzieciom, że zawsze należy zweryfikować zasłyszane wiadomości, ponieważ czasem mogą one być przekształcone lub całkiem nieprawdziwe. Oczywiście słodką wisienką na torcie było wybranie nowej garderoby dla naszego Psotnika